Το τσίπουρο γιατρικό....

Για χρόνια το τσίπουρο ήταν βασικό φάρμακο στην ελληνική οικογένεια. Ιδιαίτερα το μεταβρασμένο που είχε μεγαλύτερη περιεκτικότητα σε αλκοόλη. Αναφέρουμε μερικές. 

Σε πονόδοντο, κρατάμε μισή γουλιά τσίπουρο στο πονεμένο σημείο για να μουδιάσει. Σε μικροτραυματισμούς και κοψίματα καθαρίζουμε το σημείο με τσίπουρο. Σε πιασίματα και γενικά μυικούς πόνους κάνουμε εντριβή στο πονεμένο σημείο με τσίπουρο. ( Μάλιστα πολλοί κρατούν
τις κεφαλές που εμείς προτείνουμε να ξανααποστάζουν και στο τέλος να απορρίπτονται ειδικά για εντριβές)

Σε κρυώματα κάνουμε εντριβή στην πλάτη με τσίπουρο. Σε κοιλόπονο από κρύωμα πίνουμε λίγο τσίπουρο. Σε δυσπεψία ένα ποτηράκι τσίπουρο. Σε συνάχι εισνοές ατμών ζεστού τσίπουρου. Βάζουμε σ’ένα βαμβάκι τσίπουρο και με τη βοήθεια ενός μαντηλιού το στερεώνουμε στη μύτη ώστε κάθε εισπνοή να φιλτράρεται μέσα από το ποτισμένο με τσίπουρο βαμβάκι. Υπάρχουν και πιο σύνθετες χρήσεις σε συνδυασμό με άλλα γιατρικά. όπως κομπρέσες με πιπέρι και τσίπουρο στο στήθος για σοβαρότερα κρυώματα. Να και μια «φοβερή» μέθοδος για να ηρεμήσουν τα μωρά που κλαίγαν και δεν κοιμόταν. Οι μητέρες έβαζαν στο στόμα τους τσίπουρο και φυσούσαν την ζεστή γεμάτη ατμούς αλκοόλης εκπνοή τους στο πρόσωπο των μωρών. Η αλκοόλη νάρκωνε τα παιδιά! (η μυρωδιά του τσίπουρο περνούσε στο υποσυνείδητο με θετική ενέργεια)